نیم قرن پیش از این ، که کودکی بیش نبودم و همراه با پدرم به مجالس روضه و موعظه فراوان آن زمان میرفتم، گاه می شنیدم که واعظ در ضمن کلام خود می گوید که این عبارت مثلا در ملهوف (و غالبا به غلط می گفتند : لهوف ) سید بن طاوس یا بحار الانوار مجلسی یا در کتابهای انگشت شمار دیگری آمده است که در آن ایام در دسترس بود . آن روزها معنی این استناد گفته را به کتابی نمی فهمیدم ، ولی بعدها دانستم که چون غالبا روضه خوانها شنیده های بی اصل خودرا نقل می کردند، اگر احیانا در مجلسی مرد محقق و سختگیری پای منبر نشسته میبود ، ناقل خبری برای آنکه نشان دهد که بی مأخذ چیزی نمی گوید و هنگام فرود آمدن از منبر گرفتار عتاب و خطاب نشود، عین کتاب و گاهی صفحه آن را نیز ذکر می کرد ، و گاهی این کار وسیله فضل فروشی نیز می شد…..
