اگر بگویم «سالها»، کم گفته ام؛ بلکه باید بگویم به تقریب، عمری است، یعنی از اوان نوجوانی خود تا همین روزها، که اندیشه فراهم آوردن گزینه ای از بهترین و ماندگارترین شعرهای فارسی، کمابیش، روزی نبوده است که در ذهن و حافظه من حضور نداشته باشد. به یاد دارم که به کلاس های نخستین دبستان می رفتم – و همزمان عصرها و تعطیلات تابستانی به مکتب خانه، که پای کتابی با عنوان گلچین جهانبانی به خانه ما باز شد. مدتهای مدید این کتاب، وقتی مشتری سمج خانگی نداشت، همدم و همراه من، حتى اغلب زیر بغل من بود. در آن ایام، به علت های گوناگون، من علاقه عجیبی به خواندن….
