خلاصه کتاب: و گناه ما این بود که عشق اولشان نبودیم... برای همین چشم هایمان به نظر زیبا نمی‌آمد و بدخلقی هایمان روی چشم های کسی جانداشت، برای بودن و ماندنمان زمین را به آسمان ندوختند و هیچ کاری برای ثابت کردن دوست‌ داشتن‌هایشان انجام ندادند، تار موهایمان قافیه‌ شعر و غزل نشد و صدایمان تسکینِ درد هایشان... ما عشق اول نبودیم؛ وگرنه... برای دیدنمان لحظه شماری می‌کردند و برای ما پیش قدم می‌شدند، تنها نمی‌ماندیم، یادِ یک نفر خودمان را از یادمان نمی‌برد، بغض قورت نمی‌‌دادیم، اشک هایمان دیده میشد، دوستت‌ دارم‌ هایمان به گوششان می‌رسید و سهممان میشد خواسته شدن...