دست کم در مدت پنجاه سال گذشته، دانشمندان غربی با نقطه نظری متفاوت از نقطه نظر رایج در قرن نوزدهم به مطالعه افسانه پرداختند . این دانشمندان برخلاف اسلافشان که افسانه را به معنای معمولی کلمه یعنی” متل”، “داستان”، ” قصه ” مورد بحث قرار دادند افسانه را به همان شکل که در جوامع باستانی است ، یعنی به معنای ” داستان حقیقی ” پذیرفتند. چوں این داستان حقیقی” سرمشق اخلاقی پرمعنی و مقدسی است گرانبهاترین دارایی بحساب می آید. این ارزش معنی شناسی جدیدی که به واژه “افسانه” داده شده استفاده از آن را در زبان معاصر با ابهام روبرو می سازد. امروزه این کلمه در هر دو حالت ” قصه ” یا ” پندار” بکار برده شده و مخصوصا” برای تیره شناسان ، جامعه شناسان ، و مورخان ادیان ، حالت ” سنت مقدس، الهام بدوی و ” سرمشق اخلاقی” دارد.
درباره پیشینه معانی مختلف لغت ” افسانه” در جهان باستان و مسیحیت بعدا” ( در فصول ۸ و ۹ ) بحث می کنیم . می دانیم که از زمان….
