وی ابوالمعالی صدرالدین محمد بن اسحاق بن یوسف بن علی فونوی (۶۰۷۔ ۶۷۳) ملقب به شیخ کبیر است. از علمای نامی و عرفای عالی مقام و منابخ بزرگ قونیه بوده؛ پدرش در کودکی او وفات کرد و مادرش به ازدواج شیخ اکبر محیی الدین ابن العربی در آمد، بدین وسیله صدرالدین نیز در تحت تربیت ناپدری و دیگر از بزرگان عرفان در آمد و در کنار سلوک و ریاضت به کسب علوم ظاهری هم پرداخت و در اندک زمانی جامع فقه و حدیث و علوم ظاهری و عقلی و نقلی گردید؛ به طوری که در تمام آنها وحید عصر و مرجع استفاده علمای ظاهر و استفاضه بزرگان وقت بوده است، قطب الدین شیرازی از شاگردان وی بوده، حضرت شیخ با سعدالدین حمویی ملاقات و رابطه محبت و وداد با یکدیگر داشته اند. وی با خواجه نصیرالدین طوسی در مسائل حکمت مکاتبات فراوانی داشته و مورد تمجید خواجه بوده است. با مولانای روم نیز کمال یگانگی را داشته و وطایف تجلیل و احترام تمام در حق…..
