چنانکه در کهنه کتابهای ادب و قصه مثل هزار و یکشب، جوامع الحکایات، فرج بعد از شدت، و جامع التمثیل جای جای حکایتها هست که از آنها می توان اطلاعات سودمندی در باره غذاهای گذشته ایران به دست آورد. از جمله در مقامات حمیدی مقامه سکباجیه در باره این غذای بسیار مطبوع باستانی صحبت می کند که آن را از گوشت و سرکه می ساخته اند و در دنیای قرون وسطی گه گاه از آن به عنوان شیخ اطعمه» و «زینت سفره» یاد می کرده اند.
همچنین در اشعار شاعران هم بسیار هست که به مناسبت از پاره یی غذاها سخن در میان می آید و مأخذی برای بررسی در تحول اغذیه فراهم می شود. از جمله خاقانی شاعر که خود را مثل مادرش طباخ . اما طباخ معانی می دانسته است بارها از اصطلاحات مربوط به مطبخ و از نام اغذیه سخن رانده است و مخصوصا در تحفه العراقین خویش گه گاه ضمن زبان آوریها و لفظ بازیهای مخصوص خود نام….
