بخشی از ادبیات داستانی ایران، اسطوره ها، افسانه ها، داستانها با داستان وارههایی است که ریشه در دورانی از زندگانی افسانهای یا تاریخی سرزمین ایران ویچ دارد. دورانی که تاریخ، افسانه، آیین های دینی، باورهای مردم چنان در تاروپود بن مایه های روشن و تاریک وهان هستی پیچیده است که بدون برداشتن نقاب از چهره ی بسیاری از رمز و رازها و نهادهای اسطوره ها نمی توان پیام داستان ها را دریافت زیرا هر داستان یا افسانه ای که از ایران باستان برای ما مانده است از چنان هنداد سنجیدهای برخوردار است که میتوان دهناد هستی را در ساده ترین گفتارهای داستانی آن دید بنابراین، پژوهش دربارهی ادبیات داستانی گذشته های دور این کشور کهنسال باید پایه اش بر بنیادی استوار باشد که بتواند کاربرد این گونه پژوهش ها را در ساختار داستانهای امروز نشان دهد به گونه ای که علاقه مندان به هنر داستان نویسی را در آفرینش بن مایه داستانها یاری دهد….
