و از سوی دیگر پرداختن به تأویلات حروفی دال بر حروفیگری نمی تواند شد. چندان که اخوان الصفا حروف بیست و هشتگانه الفبای عربی را بر منازل قمر تطبیق کرده اند، و به تأویل آن حروف پرداخته اند، ۳۶ و تأویلات حروفی ابن عربی بر همگان روشن و منجز است، ۳۷ و جمهور صوفیه مبداء آفرینش را، که ذات حق است، نقطه یا الف گرفته اند، و مراتب خلقت را به مثابت حروف دیگر پنداشته اند، و در آثار عطار و مولوی و نعمه الله ولی و عبدالرحمن جامی تأویلات دقیقی از حروف دیده می شود که نمی توان براساس آن، آنان را حروفی مذهب خواند، هر چند که همین تأویلات و توجهات به حروف دستمایه ای بوده برای فضل الله حروفی استرآبادی (مقتول ۷۹۳ ه.ق) تا مذهب سست و نادرست خود را بنا نهد.
همچنان بیشترین محققان صوفیه اعم از نزدیکان سعد الدین حمویه ومتأخران و معاصران اشاراتی دارند که «شافعی-شیعی» بودن سعدالدین را تأیید می کند…
