هدف این رساله نمایان ساختن نفوذ مستقیم یا غیر مستقیمی است که افسانه ها و داستانهای ایرانی برادبیات انگلیسی قرنهای هجدهم و نوزدهم اعمال کرده اند.[۱] درعین حال با تعمیم اصطلاح داستانها و افسانه های ایرانی» موضوعها ومضامینی را که با تاریخ واقعی یا افسانه ای ایران بستگی دارند و آن دسته از حکایات شرقی را که بظاهر ایرانی می نمایند مورد مطالعه قرار خواهیم داد.
بدیهی است که کشور کهنسالی مانند ایران که تمدن وسابقه تاریخی آن چندین هزارسال بطول انجامیده است مالک افسانه ها و حکایات فراوانی است که همگی جلوه ای از ادبیات ومراحل زندگانی آن می باشند. این داستانها و افسانه ها را می توان به پیروی از نظر رنه باسمه ‘ به پنج مقوله تقسیم بندی کرد که از روایات پهلوی و پارسی شروع می شوند وبحکایات عامیانه ای همچون «بختیار نامه» و«طوطی نامه» پایان می یابند. آثاری که وی به آنها اشاره کرده است نظری دراین باره بدست می دهند که هرآینه اگر منظور ما مطالعه در همه افسانه های ایرانی….
