اشاره ایست بر وضع حال غاقل و عاقل، عاقل در گفتار و کردار اول می اندیشد، نفع و ضررش را می سنجد، خیر و شرش را بررسی می نماید، سپس لب به کلام میگشاید و با قدم بر می دارد. ولی غافل از درایت بری و به عقل و ممیزه بی توجه است و شعورش کار آئی ندارد. در مصحف شریف می فرماید، غافلان کسانی هستند که قلب دارند ولی شناخت و معرفت ندارند و قلبی که دل نمی شود، چشم دارند و حقایق و واقعات نمی بینند و گوش دارند نمی شنوند اینان چون حیوانات هستند، بلکه بتتر. غایت جهل بود مشت زدن بر سندان اشاره بر عدم مراجعه به عقل و استفاده از فوه ممیزه برای شناخت کم و کیف کار دارد. رنج بیهوده بردن و قدم بی فایده برداشتن و سود و زیان کار را از قبل نسنجیدن…..
