کتاب حاضر فرهنگنامه ایست از شاعرانی که نهال پارسی را در خاک شبه قاره هند نشانده و پرورده اند، اعم از آنکه خود از همین خاک برخاسته باشند یا چرخ گردون آنان را بدین سو کشانده باشد. در این کتاب نام ۵۹۸۱ زن و مردی به میان آمده است که در طول ۱۰ قرن در گوشه ای از این سرزمین از یک چکامه کوتاه تا دیوان هائی قطور، را به نام خود به ثبت رسانده و در قلمرو «شعر فارسی» گام نهاده اند. زمانه مسعود سعد سلمان – که از نخستین آنهاست – تا دوران معاصر که به علامه محمد اقبال سپرده شده است، زمانی بس بلند را در برگرفته که در هر برهه اش پرچم ادب فارسی همچنان در آن در اهتزاز مانده است.
گو آنکه از شاعران یاد شده همه در یک طراز از مهارت و نغزگوئی نبوده و به رغم آنکه در مورد تعدادشان برخی – به احتمالی ناچیز – با دو نام ضبط گردیده باشند، و یا بتوان کسان دیگری بر آن افزود که از قلم روزگار افتاده اند، لکن آن چه تردید ناپذیرست آنست که آثاری دراین حدود و ابعاد به ثبت تاریخ رسیده و هم اکنون در قاموس ادب در دسترس بشریت قرار دارد.
این سند دیرینه از آن جهت درخور امعان نظر پژوهندگان است که در لابلای آن مدارکی نهفته است که نشان می دهد زبان و ادب پارسی در این خطه، پیوسته مجرای انتقال اندیشه های ناب انسانی، امواج طوفان خیز عرفان، نسیم آرام بخش پاکی و عشق و کرامت، حماسه سرائی….
