۲۔ کتاب را از سکوی سرخ، نام نهاده ام که تعبیری است از زبان، و اینکه مطالب بدوا به صورت گفتگو بیان شده است. این اشارت را در یکی از شعرهای اخیر شاعر دیدم وبمناسبت برگزیدم.
٣- با وجود اختیاری که شاعر در مورد حذف وتلخیص نوشته ها بمن داده بود، غیر از چند مورد ناگزیر، دریغم آمد که در بیان شعر گونه این مطالب در هر حد و مرزی دخالت کنم. از جمله اینکه، در ابتدای کار، بر آن بودم که از سر سنبزه های قلمی بگذرم. مخصوصا آنجا که صحبت از برآورد کار یکی از شاعران بود. اما ، از این نیت گذشتم ، زیرا که این ستیزه های قلمی، برگی از دفتر تاریخ ادبیات معاصر ایران است و از سر آنها بی اعتنا نمی توان گذشت.
۴- شاعری که گفته هایش در این کتاب آمده، مثل هر هنرمندی، ویژگیهای خودش را دارد. در نظر و عقیده . وشعر ومسائل اطراف شعر. همانطور که خودش می گوید : «هر کسی به سمت خودش را می دارد. و کشف آن راه جز با جنونش میسر نمی شود. این نوع تازه ای از جنون…….
