به عنوان مرد فرهنگ و هنر نخست مجموعه ی شعرهای آسان (۱۹۲۷) بود که توجه مردم را به سوی او جلب کرد: اثری که بی درنگ جایزهى «جامعهی نویسنده گان» را ربود. |
پس از آن، مجموعه ی اشعار سفیدی ها ( ۱۹۳۰) زنگوله ی زرین (۱۹۳۹) درخت سرخ (۱۹۴۰) علف جادوئی (۱۹۴۱) روزگار دودها (۱۹۴۴) که اندیشه های سیاسی و فلسفی و اجتماعی شاعر را باز می نمود موفعیت او را به عنوان شاعری متعهد تثبیت کرد.
به سال ۱۹۵۴ برگردان فوق العاده ثی از اشعار یسه نین منتشر کرد که انگیزهی آن انطباق دیدگاه او و شاعر روسی بود. نیز در همین سال دست به انتشار «جنگ شاعران جوان» زد: مجموعه نی که به روشنی موقعیت تاریخی شعر معاصر رومانی را مشخص می کرد.
هنگامی که پابرهنه ها منتشر شد، درخشش تند آن چنان بود که چهرهی استانکورا به عنوان «شاعری تثبیت شده» یکسره در ظلمت فراموشی پنهان کرد؟
پابرهنه ها یک صاعقه بود. چیزی غیر منتظر و غافلگیرکننده، که در پرتو آن همه چیز بی رنگ می نمود. کتابی که به فاصلهی دو سال به بیش از سی زبان برگردانده شد.
با این همه این سرگذشت دستاوردی اتفاقی است که نویسنده خود از آن بدین گونه یاد کرده است….
