رمان دشت میخک های وحشی

چرک خونه نگاه کردم من تمام این سالها که نمیدونم چقدره، همینجا زیر این سقف چرک خوابیدم…. دیگه نمیکشم… ظرفیتم تموم شده ترجیح میدم بمیرم تا باز عذاب بکشم خشم و تو وجودم اوج گرفت و نفس هام رو کشدار کرد رضوانی اومد بالای سرم و نگاهم کرد پوزخندی روی صورت دراز و زردش نشست و بابا هم اومد بالای سرم اما نگاهم : گفت بولشر رو بده تا بذارم ببریش هر دو هم زمان دست دراز کردن سمت …. چشم هام رو .

ضربان قلبم بالا رفته بود، شاید همه اش خواب باشه! من متفاوتم!؟ در سرویس آروم باز شد. شک نداشتم قفلش کردم. اما باز شد و به زنی که پشت در ایستاده بود نگاه کردم. کت و دامن مشکی پوشیده بود. موهای مشکیش رو کنارش بافته بود. یک عینک ظریف اما نسبتا بزرگ رو صورتش بود و به نظر یه زن میانسال می‌اومد. کنار ایستاد و گفت – میشه بیاید بیرون تا صحبت کنیم! آروم از سرویس خارح شدم، نگاه زن تو چشم هام چرخید و گفت – بقیه اعضای خانواده ات هم موهای سفید دارن!
یا تکون سر گفتم نه!

پرسید – اسم و نام خانوادگیت رو میتونم بدونم!؟ ازش حس خوبی نمیگرفتم. برای همین ناخوداگاه گفتم – من چرا اینجام!؟
– چون یه حجم زیاد از قدرتت رو بی هدف رها کردی، تعداد زیادی انسان عادی رو کشتی و یه ساختمون رو به آتیش کشیدی!
سریع گفتم – آتیش کار سینا بود! اون همه جا بنزین ریخت! چشم های زن ریز شد و گفت – سینا برادرته!؟ سر تکون دادم آره که گفت – امکان نداره اون یه آدم عادیه! لب زدم – یعنی چی!؟