این مختصریست که فقیر حقیر صفا على از کتاب مبارک تفسیر صفی بیرون نویس کرده و بفرمان حضرت مولانا ارواح الفقراء له الفداء
آیت العشاق) نام نهاد
و در بیان معنی شهادت ذات احدی بریکتائی و وحدت خود ذات حق باشد بذات خود گواه که جز او نبود بیکتائی ال گشت طالع شمس وجه وحدتش در مقام جمع و وحدانیت پس شهادت او بذات خویش داد و بن گواهی بیشتر از پیش دهد پیشتر یعنی ز رسم قبل و بعد وزقران قرب وبعد و نحس وسعد نی در آندم شاهد و مشهود بود غیر ذاتش کو بخود موجود بود همچنان خود شاهدذات خود اوست واقف از برهان اثبات خود اوست اس تفصیل آمد از جمع وجود وندر این مشهد بتفصیل شهود شد بوحدانیت خود شاهد او پی زغیری در ظهور واحد اور…..
