رمان های ویژه

در میان کتابها و متون پارسی سده ششم و هفتم که بیشتر متکلفانه و مصنوع نگاشته شده معدودی بنظر میرسد که صنایع لفظی و تکلفات سجعی ندارد، آداب الحرب یکی از آنهاست این کتاب از نظر اشتمال برداستانهای تاریخی وابواب وفصول خاص از نوادر کتب بشمار میرود و بجز بابی چند که نظیر آنرا در برخی از کتب مقدمان میتوان یافت بقیه که در آداب کشور داری و لشکرکشی و جنگ نگارش یافته است در سایر کتب نیست و همین خصوصیات این کتاب را چنین ممتاز ساخته است .
سبک انشاء این کتاب در برخی از ابواب بی شباهت بتاریخ بیهقی نیست لکن سادگی عبارات را باید وجه تمایز آن با تاریخ بیهقی دانست زیرا کنایات و استعارات در آن کمتر دیده میشود اگر چه هیچگاه نمیتوان آداب الحرب را با آن تاریخ در یک میزان نهاد و با یک نظر این دو کتاب را با هم سنجید و هر چند بعضی داستانهای آن را در جوامع الحکایات عوفی و برخی از کتب دیگر هم میخوانیم ولی چون نثر این کتاب شیرین ترست رغبت مطالعه آن را بیشتر ساخته است …..