احمد محمود متولد چهارم دی ماه سال ۱۳۱۰ در اهواز بود. در جوانی به قول خودش گرفتار امر سیاست شد و بعد زندان و زندان و تبعید، تا سال ۱۳۳۶ که دوران زندان و تبعید او تمام شد. او با همه اشتیاقی که داشت، نشد و نتوانست که به تحصیل ادامه دهد. پس به ناچار در مشاغلی مختلف به تلاش معاش پرداخت که همین، فرصتی برای آشنایی نزدیک و رو در روی او با جامعه و مردم عادی کوچه و خیابان شد. آنچه که بعدها در زمان خلق رمان همسایه ها»، – رمانی که افراد مختلفی از قشرهای متفاوت اجتماع در آن نقش دارند – اثر خود را گذاشت و از آن اثری مردمی و ارزنده ساخت از «احمد محمود» همچنین رمان های داستان یک شهرا، که در واقع به نوعی دنباله رمان همسایه ها و حکایت دوران تبعید او به همراه گروهی دیگر، در شهرهای بندری جنوب ایران است؛ و همین طور رمان زمین سوخته، که تجربه و گزارش او از روز و سال های شروع جنگ ایران و عراق در خوزستان و شهر اهواز است؛ و بالاخره رمان های سه جلدی مدار صفر درجه ، و درخت انجیر معابد»، به جا مانده، جدا از این رمان ها، چند مجموعه از داستانهای کوتاه او چاپ و منتشر شده که می شود از جمله: پسرک بومی، الغریبه ها»، «زائری زیر باران» و «از مسافر تا تب خال» را نام برد.
