رمان بی رویا

با مانتوی بلند سنتی و شال رنگ انارش هم طناز بود. هر دو به سرخی لبهایش بود: چه جیگری شدی ناکس. دوباره گازت بزنم؟ جلو رفت و در حال مرتب کردن یقه و کراوات امیرطاها گفت: -باید به شوهرم بیام. دستی زیر موهای بیرون ریخته از شالش زد: -این شراره های آتش قراره همینجوری پریشون باشه؟ -نرو بالا منبر خاله فاطمه. نخودی خندید و گفت: -من نگران توام اون دنیا از مو آویزونت نکنن. میدونی که از سر دردت، سرم درد میگیره. -اینقد که این دنیا ما رو آویزون نگه داشتن، فک نکنم اون دنیا از این خبرا باشه. کی رفته و دیده؟ لبش را کند: -استغفرالله. باز تو زدی اون کانال؟ -لب و پشت دستتو نَکن خاله فاطمه. من با خدا این حرفا رو ندارم. خودش در جریانه!

دستش را پشت شیدانه زد و گفت: -بیفت جلو تا ایمونمونو باد ندادی. در حال چک کردن کیفش، سمت تلفن رفت: -سنتورو با تابلو وردار، تا ماشینو روشن کنی اومدم. دید که سمت تلفن میرود: -زنگ نزن بابا. مگه مامانت نگفت نمیام. -حالا بازم بگم. رها سفارش کرد ببرمش. موبایلش را برداشت و توی جیبش انداخت. سراغ تابلوی آماده و سنتور رفت تا توی ماشین جاساز کند. سر راهپله ها ایستاد و شهبد را به نام خواند. صدای گریه ی شهیاد باعث شد مرتبه ی دوم بلندتر صدایش بزند. شهبد بیرون آمد. قبل از اینکه چیزی بشنود، سوئیچ را از بالا برای امیرطاها انداخت: -چه تیپ دخترکشی زدی نسناس. بو ادکلنت خوابوندمون زمین. سرش را بالا گرفت و گفت: -دستپخت آبجیته.

چشه اون بچه؟ -همون چیزی که چند دیقه پیش تو دل عمه اش بود. پایین شیدا جیغ میزنه بالا شهیاد. چیکارش میکردی؟ -به تو مربوط نیست. برو اون بچه رو ساکت کن خواهرم نابود شد از دستتون. شهبد از سر پله بلند شد و در حال رفتن گفت: – مواظبت کن از آبجیم. -دمت گرم واسه ماشین. -خوش بگذره! سنتور و تابلوی نقاشی را برداشت و قبل از بیرون رفتن گفت: -ادکلنمو بیار شیدا. جوابی نگرفت. اما حتم داشت صدایش را شنیده است. داشت با مادرش حرف میزد: -این مهمونی با عروسی فرق داره مامان جان. میدونی که باب طبع ما نیست. جای جووناست. شما جوونید! برو با شوهرت خوش باش. -شما زود خودتو انداختی تو جرگه ی سالمندا. چن سالته مگه؟

-به قول خودت گودبای پارتی تیپ شماها رو میپسنده. بگو خدافظ دستم زیر چرخه. -کم سفارش بگیر. فکر مهره ها کمر و گردنت باش مامان خانم. -عادت کردم به کار مامان. بیکار بمونم اذیت میشم. -شما که بیکار نمیمونی. فشرده کار نکن. -چشم مامان بزرگ. برو سراغ کارت. بگو باشه. -باشه! به خاله سلام برسون. -قربونت مادر. مواظب خودتون باشید. نجسی مجسی هم بود نخوریدا. -وای مامان! معصومه منتظر نماند و تماس را قطع کرد. بیرون که رفت، امیرطاها پشت فرمان نشسته بود. ماشین را که دور زد سوار شود، سرش را از پنجره بیرون برد و کشدار گفت بیام درو براتون وا کنم ملکه خانم. کنارش که قرار گرفت، عینک بزرگش را روی چشم گذاشت و سمت امیرطاها چرخید.