رمان تعقیب گوسفند وحشی

کتاب رمان تعقیب گوسفند وحشی به نویسندگی هاروکی موراکامی لینک مستقیم دانلود فایل PDF – ویرایش جدید + سازگار با همه گوشی ها

کتاب تعقیب گوسفند وحشی سومین رمان نوشته‌‌ی هاروکی موراکامی، داستان یافتن گوسفندی‌ست با علامت ستاره‌ای بلوطی بر پشتش؛ گوسفندی که سر رشته‌ی بقای رئیس و امپراتوری او نزد آن است. بخش‌هایی از این رمان به یه شیوه داستان‌های پلیسی-جنایی به سبک معمایی و اسرارآمیز نوشته شده و بخش‌های دیگری در فضایی سوررئال می‌گذرند و چرخش‌های پست‌ مدرن نویسنده بین این دو فضا از جذابیت‌های داستان است. شخصیت اصلی این رمان مرد ژاپنی بدون نام ۳۰ ساله‌ای است که در تعقیب یک گوسفند وحشی که در جسم انسان‌ها حلول می‌کند، از توکیو به هوکایدو سفر می‌کند …

تکه ای از داستان تعقیب گوسفند وحشی

نامه آخر فکر می‌کنم شاید کمی بیش از حد پر حرف بودم با این حال من کاملاً آنچه را که گفتم فراموش کرده‌ام. دوباره آدرس عوض کردم جایی کاملاً متفاوت از هر جایی که تا به حال بوده‌ام. اینجا واقعا خلوته شاید کمی بیش از حد ساکت. به یک معنا، من به چیزی رسیده‌ام که برای من یک مقصد اصلی است. احساس می‌کنم به جایی رسیده‌ام که قرار بود بیام علاوه بر این احساس می‌کنم برای رسیدن به اینجا مجبور شده‌ام خلاف جریان آب شنا کنم. اما این چیزی نیست که بتوانم درباره آن قضاوت کنم. چه نوشته‌های زشتی! آنقدر مبهم است که احتمالاً نمی‌دانید در مورد چه چیزی صحبت می‌کنم یا شاید شما فکر می‌کنید که من بیش از حد در مورد سرنوشتم معنی می‌خوانم.

اگر اینطور است، پس تقصیر همه با من است. می‌خواهم بدانی که هر چه بیشتر سعی می‌کنم برایت توضیح دهم که چه اتفاقی برایم می‌افتد بیشتر شروع به انحراف می‌کنم با این حال من در شرایط خوبی هستم. شاید بهتر از همیشه. بگذارید موضوعات را دقیق تر بیان کنم. در اینجا همانطور که قبلاً گفتم بسیار آرام است. اینجا هیچ کاری برای انجام دادن وجود ندارد، بنابراین من کتاب می‌خوانم. در اینجا به اندازه‌ای کتاب دارم که برای یک دهه ماندگاری داشته باشم یا به موسیقی FM یا موسیقی گوش می‌دهم. اینجا هم خیلی کتاب دارم. ده سال است که این همه موسیقی گوش نکرده‌ام. در کمال تعجب، رولینگ استونز و بیچ بویز همچنان قوی هستند. زمان واقعاً یک پارچه پیوسته بزرگ است، نه؟

ما معمولاً بخش‌هایی از زمان را برایمان کوتاه می‌کنیم بنابراین تمایل داریم خودمان را گول بزنیم که فکر کنیم زمان اندازه ماست، اما واقعا ادامه دارد و ادامه دارد. اینجا هیچ چیز اندازه من نیست هیچ کس در این اطراف نیست که خود را معیار همه چیز قرار دهد دیگران را به خاطر اندازه‌شان تحسین یا محکوم کند. زمان نیز مانند رودخانه‌ای شفاف بدون تغییر ادامه دارد. گاهی اوقات با حضور در اینجا احساس می‌کنم تخته سنگم تمیز شده است و من تمام راه را به حالت اولیه‌ام برمی‌گردم. برای مثال اگر چشمم به ماشینی بیفتد، چند ثانیه طول می‌کشد تا بفهمم ماشین است. مطمئنا، من باید نوعی آگاهی اساسی داشته باشم که این یک ماشین است اما کاملاً به هوشیاری بیدار فوری من نمی‌رسد …