رمان سیگار شکلاتی

فقط امیدوارم آقای شاهد روی دنده خوبش باشه اقلاً جلوی شما آبروداری کنه. در را باز کرد و وارد راهروی سرامیکی جلوی در شد، دایی هم پشت سرش آمد داخل و دو مرد هنوز حتی کفشهایشان را هم در نیاورده بودند که صدای داد آقای شاهد خانه را از جا کند – شمیم به این تنه لش،ب گو کفشاشو دم در در بیاره راه نیفته با کفش بره تو اتاقش اینبار با کمربند. دایی با خشم دستی به ریش های جو گندمیش کشید و زیر لب گفت: – لا اله الا الله شهراد خندید دستی روی سه ستاره بزرگ سرشانه دایی کشید و گفت: بفرمایید تو جناب سرهنگ میدونین که این چیزا طبیعیه آقای شاهد رو ولش کنی پسر نره خرش رو با کمربند میزنه دایی بی توجه به طنز نهفته در کلام شهراد با خشم و صدای فرو خورده گفت آخه تا کی شهراد؟! شهراد دیگر توجهی نکرد. این بحث با دایی برایش تکراری بود و همیشه هم یک نتیجه داشت.

کفش هایش را در آورد کلاه کاسکتش را روی جا کفشی توی راهرو گذاشت و یک راست وارد دستشویی شد. دستشویی درست جلوی در ورودی و انتهای راهروی دو متری جلوی در بود سمت راستش آشپزخانه اپن و بعد از آن پذیرایی پنجاه متری خانه قرار داشت وسط پذیرایی درست سمت چپش هم یک راهرو قرار داشت و داخل راهرو دو اتاق خواب یکی اتاق شمیم و دیگری اتاق آقای شاهد و خانومش اتاق شهراد هم کوچکترین اتاق خانه بود آخر پذیرایی سمت چپ یک راهروی دیگر بود که آخر راهرو اتاق دوازده متری شهراد و سمت راستش حمام قرار داشت. صدای گپ و گفتگوی دایی را با آقای شاهد میشنید جوراب هایش را در آورد و انداخت توی روشویی آب را باز کرد رویش آب ذره ذره در تار و پود جوراب ها رخنه کرد دمپایی های بزرگ سورمه ای مخصوص خودش را پا کرد.

در آن خانه همه چیزش مخصوص بود با شلنگ دستشویی پاهایش را شست سفت و محکم وقتی خیالش راحت شد که پاهایش که بعد از یک تا ظهر ماندن توی کفش های اسپرت حسابی بو گرفته بودند خوشبو شده رفت سر وقت روشویی جوراب های سفید رنگش خوب خیس شده صبح ندید بودند با همان مایع دستشویی کمی مشتشان داد و وقتی اثری از لک رویشان آب کشید و محکم فشارشان داد تا آبشان گرفته بشود. دمپایی هایش را اریبی کنار دیوار در آورد که آب از داخلشان برود و زودتر خشک شود. رفت از دستشویی بیرون دمپایی های رو فرشیش توی جا کفشی کنار در بود قبل از اینکه همه جا را با پاهای خیسش نجس ،کند روی پا دری ایستاد و با پای دراز شده دمپاییها را از توی جا کفشی بیرون کشید با یک پرش پرید سمتشان و پوشیدشان بعد با خیال راحت راه افتاد.

سمت پذیرایی مادرش توی آشپزخانه مشغول فراهم کردن وسایل پذیرایی از دایی بود خم شد از روی اپن و داخل ظرف میوه سیبی برداشت بلند گفت سلام مامان خانوم … همانطور که انتظارش را داشت هیچ جوابی دریافت نکرد در ازایش صدای آقای شاهد را شنید که گفت: خانوم اون میوه ها رو دوباره بشور. دستش مشت شد فکش هم منقبض ولی خیلی سریع به حالت اول برگشت انگار که هیچ چیز نشنیده بود دایی داشت منفجر میشد اما با نگاه شهراد خودش را کنترل کرد و باز دستی به ریشش کشید شهراد گازی به سیب زد و رو به آقای شاهد گفت – سلام آقای شاهد! خیلی وقت بود پدرش را بابا صدا نمیکرد او فقط آقای شاهد بود با جیغ شمیم بیخیال نگاه چپ چپ آقای شاهد چرخید. شمیم پیچیده توی چادر سفید رنگ نمازش از اتاق بیرون پریده و یک راست شیرجه زد سمت آغوش دایی که به رویش باز شده بود.