رمان توسکا

پارسیان بزرگ یا کوچیک؟ انگار داره در مورد حروف انگلیسی حرف می زنه … جلوی خودمو گرفتم و گفتم: – بزرگ … – چند لحظه اجازه بدید … بعد از این حرف راه افتاد سمت اتاقکش و با تلفنش با کسی تماس گرفت … چند لحظه بعد سریع اومد بیرون و گفت: – بفرمایید خانوم خیلی خوش اومدین … سری تکون دادم و گفتم: – ممنون … از کدوم طرف باید برم؟ – مستقیم برین … آخر این جاده می رسین به ساختمون اداری … وارد ساختمون که بشین از هر کسی بپرسین دفتر آقای پارسیان رو بهتون نشون می ده … – بله ممنون … راه افتادم …

گوشه و کنار بنرها و تابلوهای کوچیک بزرگ بود که اسم کارخونه و تک تک محصولات رو نشون می دادن …. کارخونه لوازم بهداشتی…اینقدر بزرگ بود که آدم مبهوت می شد … ماشینمو زیر سایبون جلوی ساختمون اداری کنار دو سه تا ماشین مدل بالای دیگه پارک کردم و پیاده شدم …وارد ساختمون که شدم نیازی به پرسیدن نبود با فلش دفتر رئیس کل رو نشون داده بودن … طبقه دوم … رفتم طبقه دوم و در اتاقی که کنار درس رئیس کل نوشته شده بود رو گشودم … وارد اتاق انتظار شدم که دور تا دورش مبل های چرمی سیاه رنگ چیده شده بود و آخر اتاق میز منشی قرار داشت …

منشی سرش توی دفتر و دستک خودش بود … صدای پاشنه کفشامو که شنید سرشو بالا آورد و گفت: – بفرمایید … رسیدم نزدیک میزش و اومدم دهن باز کنم بگم با کی کار دارم که عین جن دیده ها یهو از جاش پرید … دستشو گرفت جلوی دهنش و گفت: – خدای من! خانوم مشرقی!!!!! لبخند زدم … دیدن این صحنه دیگه برام تکراری شده بود … گفتم: – سلام … می تونم آقای پارسیان رو ببینم … هول و با تته پته گفت: – بله … بله خواهش می کنم … فقط … همینطور که حرف می زد چیزای روی میزو هم به هم می ریخت … آخر سر یه تیکه کاغذ سفید پیدا کرد …

با یه خودکار گرفت طرفم و گفت: – می شه یه امضا به من بدین؟ کاغذو گرفتم گذاشتم روی میز و براش امضا کردم اسمشو هم با یه جمله قشنگ زیرش نوشتم و دادم بهش … با ذوق کاغذو گرفت و من رفتم داخل اتاق آقای پارسیان … با دیدنم از جا بلند شد و گل از گلش شکفت: – سلام دختر گلم … خیلی خوش اومدی … – سلام آقای پارسیان … – تور و خدا به من نگو آقای پارسیان … یه کم صمیمی ترش کن … خنده ام گرفت و گفتم: – چی بگم مثلا؟ – بگو بهادر … – وای نه! شما جای پدر منین … من خجالت می کشم … – دختر! خجالت یعنی چی؟ راحت باش با من …